Hieronder onbewerkt inclusief typefouten het verhaal zoals ik het vroeger op papier geschreven heb.
Inhoudsopgave
De vampiers leerling
De vertwijfeling
De Vampiers leerling
Chantal wrd al wekenlang elke nacht wakker uit haar open raam kijkend.
Ze wist niet warom maar ze vond het best wel stoer om aan iedereen te vertellen dat ze het expres deed.
Ze vertelde dat zij over de nacht regeerde en dat deed zij ook zonder het zelf te weten, want zij was utveroken tot het worden van de koningin over de nacht beesten.
Op een morgen toen Chantal weer wakker werd bij het open raam ontdekte ze dat ze 2 putjes in haar nek had ze dacht ik zal me wel gestoten hebben en het toen gekregen hebben.
Haar moeeder merkte die putjes ook op bij het ontbijt.
Zij vroeg:"Hoe ben je aan de puntjes op je nek gekomen?" Waarop Chantal antwoordde "ik zal me wel hebben gestoten of ik heb mezelf gekrabt."
Dus ze ging naar school en ze voelde zich niet al te lekker, ze keeg hoofdpijn als ze naar buiten keek en als ze water dronk moest ze kokhalzen.
Ze vroeg aan haar Mentor of ze naar huis mocht.
Mevrouw van der zwaard zij: "Als het echt niet gaat moet je dat maar doen, niet wetende dat dit de laatste keer dat ze Chantal 'levend' zou zien."
Chantal tapte op haar fiets en begon te rijden.
Binnen drie minuten was ze thuis terwijl ze normaal gesproken als ze doorreed in twintig minuten aankwam.
Daar was ze dus al erg van nou niet echt geschrokken maar ze merkte al dat er wat mis was met haar.
Ze had een sneller reactie vermogen gekregen en meer kracht maar ze wist niet hoe het kon.
Ze ging die middag vroeg naar bed en ze werd midden in de nacht wakker.
Met haar raam open en arm in arm met een man die zijn hoofd op haar schouder had liggen.
Ze wilde gillen maar ze kon het niet ze kon alleen maar kijken dat die man haar bloed dronk.
Toen de man zijn hoofd optilde keek Chantal in de mooiste ogen die ze ooit gezien had, ogen die je hun wil wilden opleggen, wat trouwens de meeste vampiers hebben.
Hij zij tegen haar ik ben Alfred en ik heb jou uitgekozen mijn bruid te zijn. Het enige wat je hoeft te doen is een beetje van mijn bloed drinken daarna praten we verder.
Hij zij het zo overtuigend dat chantal gelijk het bloed opdronk dat hij haar uit een flesje gaf.
Hierna zij Alfred ik heb je net gemaakt tot mijn soort je bent nu net als ik een vampier.
"Maar hoe moet dat dan met mijn school mijn vrienden mijn ouders??" Vroeg Chantal.
Alfred dacht even na ik moet je meenemen naar ons slot als je echt niet zonder je ouders kunt moet je ze zelf maar veranderen maar dat komt later nog wel.
Ik zal je in het kort onze regels uitleggen.
Wij de vampiers zijn de meesters van de nacht wij kunnen ons veranderen in alles wat we willen maar dat gaat zomaar niet, we moeten wel de techniek oefenen.
Die zelfs mensen zouden kunnen doen als ze niet zo wetenschappelijk alles zouden willen verklaren.
Op dit moment is je hard gestopt met tikken en loopt er geen bloed meer door je aderen maar maakt dit dat je je niet goed voelt nee je voelt je precies zoals voor de verandering.
Maar je zult geen adem meer hoeven te halen en je hebt een oneindig uithoudingsvermogen je bloed geeft nu geen zuurstof aan je organen daardoor weerken ze nu beter dan eerst.
Het eerste vereiste is dat je jezelf voor dood houd zodat je familie en je vrienden je vergeten.
Dan kun je jezelf overdag weer laten zien we kunnen wel tegen de zon maar niet de volle 10uur dat hij schijnt het beste kun je in de schaduw lopen anders krijg je last van je ogen maar dat kan de een is meer gevoelig dan de ander voor zonlicht.
Je zult morgen waarschijnlijk dood worden gevonden door je vader als hij je wakker wil maken je moet niet gelijk "wakker" springen als iedereen m je hen begint te huilen want dan komen ze erachter dat wij de vampiers bestaan.
volgende week haal ik je uit je kist dat is een belofte.
Tot die tijd moet je het gewoon uit houden en trouwens zet in je dagboek dat je begraven wil worden en niet gecremeerd anders is mijn belofte moeilijk na te komen.
Oké Oké! Zegt Chantal en ze zegt ik ga nu in mijn bed liggen en wil wil dat je me wel op komt halen anders graaf ik mezelf uit en vermoord jou.
Alfred begint te lachen en zegt hoe wil je mij vermoorden? Ik ben vampiers koning mijn mannen laten jou niet in de buurt komen met dodelijke wapens en ik ben sneller dan jij want ik ben toch enigszins meester van jou.
Ik heb je zo gemaakt als je nu bent dus door een soort van stroomstoot in je hersenen blokkeren al je bewegingen als je naar mij uit haalt.
Chantal is het er niet mee eens maar zeg toch dat ze het snapt.
De volgende ochtend is het niet haar vader maar haar moeder die komt kijken Chantal heeft ervoor gezorgd dat ze er zo natuurlijk mogelijk dood bij licht en dat ze toch door een oog kan zien wat er gebeurd.
Ze kan dit toch maar moeilijk aanzien en als haar moeder aan haar hoofd zit laat ze haar oog dicht vallen.
Ze hoort hoe haar moeder om haar vader roept en ze wil eigenlijk niets meer horen maar ze kan niet anders dan luisteren naar wat ze zeggen.
Over wat ze nog hadden willen doen als ze ouder was en dat ze zo graag grootouders hadden willen worden.
En wat ze niet hadden gedaan en waar ze nu spijt over hadden Chantal kreeg het er nu al moeilijk mee en ze moest nog drie dagen "dood" blijven voordat ze werd begraven.
Ze werd de volgende dag in de kerk gezet zodat haar familie en vrienden afscheid kwamen nemen toen haar vriendje voor de kist stond wilde ze zich bijna overeind zetten maar ze had de belofte gemaakt aan Alfred om niet te bewegen zelfs niet om haar ogen te opnenen
Deed ze dat wel had Alfred gezegd snijden ze je dadelijk open om je doodsoorzaak vast te stellen.
Dus bleef ze liggen zonder te beewegen toen de volgende dag haar kist werd dichtgemaakt om in de kerk bij een ceremonie aanwezig te zijn kreeg ze last van claustrofobie en wilde ze het uitgillen.
Maar ook dan zou er gekeken worden in de kist.
De volgende dag werd ze wakker vanwege het schommelen van haar kist.
Ze werd er emotioneel van het idee dat ze dadelijk in een kist onder de aarde zou liggen.
Ze hoorde de pastoor zijn verhaal vertellen en ze kreeg ineens het idee dat het regende maar toen bedacht ze dat zijn natuurlijk de bloemen die de mensen een voor een naar beneden gooien.
Opeens hoorde ze een drietal trommelslagen en wilde ze gaan gillen want ze besefte dat dit de eerste scheppen aarde waren die op de kist werden gegooid door haar ouders en vriendje.
Ze begon nu wel te huilen althans dat probeerde ze maar haar traanklieren deden het niet meer zodat ze alleen maar kon sniffen en huilgeluiden maken.
De vertwijfeling
Ze begon te denke dat Alfred niet meer kwam maar de tijd is gewoon niet in te schatten als je in een donkere kist ligt waarin je nauwelijks je hoofd kon optillen.
Dus begon ze zelf maar alvast de sloten door te breken van binnen uit dat was iet zo moeilijk omdat ze haar nagels kon laten groeien en intrekken als ze wilde dus ze stak haar vlijmscherpe nagels tussen de randen van haar kist door en sneed door de sloten heen.
Toen ze na twee dagen ze eindelijk een schep hoorde werd ze erg blij want ze dacht dat het alfred zou zijn dus ze duwde haar kist open en hoorde iemand schreeuwen van pijn ze had namelijk de kistdeksel tegen iemand aangesmeten en ze was niet automatisch tegengehouden dus het was Alfred niet dus ze vroeg zich af wie hij was en hij zij ik ben Jochem en ik haal altijd alle sieraden van de lijken af zodat de kerk die kan verkopen en dat was het laatste wat hij zij want alfred was achter hem gaan staan en draaide zijn nek om.
Alfred zij zo hè das makkelijk gewoon zomaar op laten graven en dan gooi ik hem in jouw kist n sluit hem af en we begraven de boel weer.
Hebben ze mooi nog een lijk erin dus als ze je kist opgraven ligt er in elk geval een mens in en is hij niet leeg.
Hij zij kom we gaan naar mijn slot.
Waar is dat dan vroeg Chantal nou het licht in België waar precies kan ik niet vertellen anders komen ze mij opzoeken. Wie dan? De Vampierjagers mensen die mijn ras uitroeien.
Ze zijn gewend aan al die domme verhalen zoals wijwater dat ons wegbrand en staken van beukenhout nou met die zilveren kogel zijn we ook te doden want wij zijn familie van de weerwolf en de weerwolf familie van ons dat komt doordat ik weet niet of je dat boek gelezen hebt.
Maar dat gaat over een wolf die kinderen opvoed alleen die kinderen waren vampiers en zo is er een kruising ontstaan.
Dit is een van onze oudste verhalen uit het boek van achronismanipo ons heilige boek.
Maar op zich gaan wij ook dood als we van de trap vallen en onze nek breken wat alleen voorkomt als we dronken zijn van al het bloed van die avond anders zouden we een onmogelijke salto maken om het te overleven.
Maar hoe komen mensen dan aan al die rare ideeën? Vroeg chantal.
Nou Wij zijn er eigenlijk zelf mee begonnen mensen vreesden ons en wisten niet wat te doen dus zijn we zelf met wat fabeltjes naar voren gekomen.
Want inweze zijn we niet dood te maken want dat zijn we al zie maar geen pols we halen geen adem we leven maar we zijn dood.
Zoals zombies vroeg chantal 'natuurlijk niet' schreeuwde Alfred we zijn geen domme mongolen die alleen doen wat hun meester vraagt en de zombies zijn niet eens dood alleen hun hart klopt maar een keer per uur snap je? jjjja stotterde chantal.
Maar ik wilde dit helemaal niet.
Is er een manier om dit om te draaien?
Ik geloof van niet zij Alfred maar ik zou het kunnn nalezen in de achronismanipo.
Maar ik zal jee niet terugveranderen ik wil met je trouwen en over mijn rijk regeren ik ben namelijk van edel bloed ik stam af van de eerste vampier graaf Dracula zoals jullie hem noemen voor mij is het ome dracuul omdat hij zo genoemd wilde worden.